1 به گل بلبل همی گفت ای دل افروز چراغ مهربانی را برافروز

2 بیا کامشب شب ناز و نیاز است چو زلف ماهرویان شب دراز است

1 گشت محمود و ایاز دلنواز هردو در میدان غزنین گوی باز

2 هر دو با هم گوی تنها باختند گوی همچون عشق زیبا باختند

1 جوابش داد آن دم پیر رهبر که گر تو میندانی خود بر این در

2 چرا در لعنت ما باز ماندی از آن اینجایگه بی راز ماندی

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند