من ز جا از سخن جنت مأوا نروم از سعیدا غزل 499

1 من ز جا از سخن جنت مأوا نروم از سر کوی بتان گر روم از جا نروم

2 جلوه اش بیشتر از رفتن من برد از جا خود به خود از پی آن سرو خودآرا نروم

3 لاله ام لاله به خون جگر خود سازم همچو ساغر پی دریوزهٔ مینا نروم

4 چون روم بر در او بگذرم از نام و نشان ز آن روم از خود و همراه سعیدا نروم