منم که غیر سفر نیست پیشه از سلیم تهرانی غزل 759

1 منم که غیر سفر نیست پیشه ی دگرم همیشه خضر به آوارگی ست راهبرم

2 ز مهد، نقل مکان کرده ام به خانه ی زین زمانه کرده چو یوسف بزرگ در سفرم

3 چو مور خسته ازان می کشم قدم در راه که توشه ای بجز از ضعف نیست در کمرم

4 چو گل همیشه پریشان بود مرا دستار ز بس که بی رخ او می زند جنون به سرم

5 غم زمانه خورم تا به چند، پنداری که این خرابه به میراث مانده از پدرم

6 سلیم هر نفس از ضعف بس که می میرم ز یاد برده ی میراث خوار و نوحه گرم