من ساده پرست و باده نوشم از فروغی بسطامی غزل 354

1 من ساده پرست و باده نوشم فرمان بر پیر می فروشم

2 مستغرق لجهٔ شرابم مستوجب مژدهٔ سروشم

3 بر گردش ساقی است چشمم بر پردهٔ مطرب است گوشم

4 آن جا که پیاله‌ای، خرابم و آن جا که ترانه‌ای، خموشم

5 من گوش ز بانگ نی شنیدم من چشم ز جام می نپوشم

6 هم آتش می بسوخت مغزم هم ناله نی ببرد هوشم

7 در کردن توبه سست کیشم در خوردن باده سخت کوشم

8 عشرت طلب و نشاط جویم ساغر به کف و سبو به دوشم

9 جز پیر مغان نمی‌شناسم جز قول بتان نمی‌نیوشم

10 از طعن کسی نمی‌خراشم وز کردهٔ خود نمی‌خروشم

11 تا روز جزا کشد فروغی کیفیت باده‌های دوشم