ز بالین همنشینم هر نفس از سلیم تهرانی غزل 583

1 ز بالین همنشینم هر نفس غمناک برخیزد نشیند غنچه و چون گل گریبان چاک برخیزد

2 پریشانی به خاک هرکس از روز ازل آمیخت به محشر هم پریشان چون غبار از خاک برخیزد

3 به داغ رشک آن افتاده، همچون لاله می سوزم که نتواند ز مستی در چمن چون تاک برخیزد

4 می از آلایش هستی کشد دامان عارف را چو کاغذ تر شود، از روی معجون پاک برخیزد

5 فلک صد دور می باید که در ایران زمین گردد که همچون من غبار دیگری زان خاک برخیزد

6 سلیم ایام از پست و بلند خود نمی‌گردد نشستم من به خاک راه تا افلاک برخیزد