کو طالع و بخت آنکه باشم از جویای تبریزی قطعه‌ 16

1 کو طالع و بخت آنکه باشم در حضرت کربلا ز زوار

2 چینم گل بوسه بالب شوق گاهی از درگهی ز دیوار

3 مالم بر خاک آستانش هر دم روی نیاز صد بار

4 آنکه به زبان عجز و زاری گویم رفیق ره که هشدار

5 چون در رسدم اجل بناگاه این است وصیتم که زنهار

6 گرد رخ من ز خاک آنکوست ناشسته مرا به خاک بسپار