بختم مدد نداد که بینم از اسیری لاهیجی غزل 154

1 بختم مدد نداد که بینم وصال دوست ای کاشکی ز دور به بینم جمال دوست

2 از جان و از جهان بهوایش برآمدم بیرون نرفت از دل و جانم خیال دوست

3 جان و دلم همیشه لگدکوب عشق اوست دولت نگر چگونه شدم پایمال دوست

4 جانهای عاشقان بغم عشق واگذاشت بس دور می نمود چنین از کمال دوست

5 گاهی که یار پرسش حالم کند به لطف صد جان فدای آن لب و حسن و سؤال دوست

6 هر دم اگر جمال نماید بعاشقان کی کم شود بمرتبه جاه و جلال دوست

7 از ناز پادشاه و گدا گشت بی نیاز گر زانکه یافت جان اسیری وصال دوست