در حسرت روی آن نگارم از جهان ملک خاتون غزل 959

1 در حسرت روی آن نگارم خون جگر از دو دیده بارم

2 پایم به غم زمانه در بند از دست برفت کار و بارم

3 از دست جفای چرخ باری آشفته چو زلف آن نگارم

4 جانم به لب آمد از فراقش روزی ز غمش هزار بارم

5 چون یاد کنم ز روزگاران کو روز و کجاست روزگارم

6 بودیم عزیز جان و دلها و امروز چو خاک راه خوارم

7 بردار مرا ز خاک راهت زنهار چنین روا مدارم

8 کردیم خطا و جرم بسیار ای دوست به عفو درگذارم

9 از دامن لطف دست امّید آخر تو بگو که چون بدارم

10 بسیار کست به جای من هست من جز تو در این جهان ندارم