مرا که با رگ جان از حکیم نزاری قهستانی غزل 214

1 مرا که با رگ جان شاخ مهر پیوندست گمان مبر که دلم دل ز دوست برکندست

2 تنم به یک نفس از وصل یار خوشنودست دلم به یک نظر از روی دوست خرسندست

3 غریب نبود اگر چشم جان به جانان است عجیب نیست اگر میل دل به دلبندست

4 فغان کنند نصیحت کنان، نمیدانند که بندِ پایِ دلِ مُستمندِ من پندست

5 ز فرقت تو به جان آمدم بیا ای جان که جان من به جمالت بس آرزومندست

6 به خاک پای تو کز دیده غرق در خونم به خاک پای تو گفتم، ببین چه سوگندست!

7 خلاف عهد نزاری مکن به سعی جفا که در وفا و صفا بی نظیر و مانندست