1 نهفته ام به خموشی خیال روی تو را مباد کز نفسم بشنوند بوی تو را

2 ز سنگ محتسب شهر غم مخور ساقی سپرده ایم به پیر مغان سبوی تو را

3 اگر غلط نکنم حرف ما و من غلط است شنیده ام ز لب خویش گفتگوی تو را

4 شده ست شیفته بلبل به باغ و حور به خلد ندیده اند گلستان رنگ و بوی تو را

5 اگر به دامن وصل تو دست ما نرسد کشیده ایم در آغوش، آرزوی تو را

6 چه خوش بود که نماید به ما دلت را گرم محبتی که به ما گرم ساخت، خوی تو را

7 شود ز باختن رنگم آتشین، لعلت چه نازکیست عتاب بهانه جوی تو را!

8 به طور عشق حزین ، آستین فشان گردد کلیم اگر شنود، طرز های و هوی تو را