من به بیداری شبهای غمت از آشفتهٔ شیرازی غزل 811

1 عین درمان شمرد عاشق بیماری را که طلبکار تو عزت شمرد خواری را

2 که شَهِ عشق حیات از لب جانان دارد دردمندت بخرد بستر بیماری را

1 تا برد رنج خمار و تا زداید رنج خواب ساغر می از خم گردون برآورد آفتاب

2 یا رب این می از کجا خورده که همچون بخت من نرگس مخمور ساقی برنمیخیزد زخواب

1 ای تو ز آغاز و انتها همه دانا قدرت تو کرده خاک مرده توانا

2 بال فرو ریخت مرغ وهم ز اوجت لال به وصفت زبان فکرت دانا