ای قلزم سرگرم تلاطم از مشتاق اصفهانی رباعی 192

1 جهان روشن ز مهر عالم‌افروزی که من دارم دلی تاریک‌تر از شب بود روزی که من دارم

2 بیا و از زلال وصل بنشان آتشم تا کی جگرها سوزد از آه جگرسوزی که من دارم

1 اشکم بود آن گل که گلابش همه خونست چشمم بود آن چشمه که آبش همه خونست

2 آن چشمه بود عشق که آبش همه خونست جامیست محبت که شرابش همه خونست

1 از پی احیای من روح روان من بیا قالب بی‌جانم از هجر تو جان من بیا

2 چون زدی تیری و بر خاکم فکندی بر سرم از قفای تیر خود ابروکمان من بیا