باز در دام بلا افتاده‌ام از عراقی غزل 157

1 باز در دام بلا افتاده‌ام باز در چنگ عنا افتاده‌ام

2 این همه غم زان سوی من رو نهاد کز رخ دلبر جدا افتاده‌ام

3 یاد ناورد آن نگار بی‌وفا از من بیچاره، تا افتاده‌ام

4 دست من نگرفت روزی از کرم تا ز دست او ز پا افتاده‌ام

5 ننگ می‌دارد ز درویشی من چون کنم؟ چون بینوا افتاده‌ام

6 بر درش گر مفلسان را بار نیست پس من مسکین چرا افتاده‌ام؟

7 هم نیم نومید از درگاه او گرچه درویش و گدا افتاده‌ام

8 عاقبت نیکو شود کارم، چو من بر سر کوی رجا افتاده‌ام

9 هان! عراقی، غم مخور، کز بهر تو بر در لطف خدا افتاده‌ام