بی تو چشمم حلقهٔ گلدام از جویای تبریزی غزل 572

1 بی تو چشمم حلقهٔ گلدام حیرانی مباد دود دل مرغولهٔ زلف پریشانی مباد

2 حد طبعم لباسی برنتابد شعله وار بر تنم جز جامهٔ چسپان عریانی مباد

3 دل چو گردد آب کوه صبر را از جا کند کشتی ام یارب در این سیلاب طوفانی مباد

4 غیر من جویا به بزم رقص آن طاووس خلد دیگری سرگشتهٔ گرداب حیرانی مباد