1 من ابن یمینم که چون طبع من سخن را بدانش اساسی کند

2 نرانم سخن آنچنان گر کسی که خواند دلم زو هراسی کند

3 اگر سامری بیند این ساحری سخن وقف بر لا مساسی کند

4 ندارد ز شعرم کسی آگهی که بر شعر غیرش قیاسی کند

5 من آنلحظه رنجم ز اشعار خویش که تحسین آن ناشناسی کند