دارم امید وصل تمنای من از همام تبریزی غزل 170

1 دارم امید وصل تمنای من ببین طبع مشوش و دل شیدای من ببین

2 برگ گل و بنفشه ببویم هزار بار بر یاد روی و مویش سودای من ببین

3 همرنگ روی دوست گلی جستم از چمن گل گفت رنگ چهره زیبای من ببین

4 گفت این چنین محالی انصاف کل نگر بشنیدم این حدیث تو یارای من ببین

5 گفتم به نارون که نمانی به قامتش بشنید سرو و گفت که بالای من ببین

6 آمد خیال دلبر و بالا نمود و گفت سرو سهی و قامت همتای من ببین

7 شد در بنفشه‌زار همام و پیام داد نزدیک دل که خیز و بیا جای من ببین

8 دل گفت در میان سر زلف یار خویش باری بیا تو مسکن و مأوای من ببین