من بی دل چکنم پیش که از جهان ملک خاتون غزل 892

1 من بی دل چکنم پیش که گویم غم دل که ز عشق تو بجز غصّه ندارم حاصل

2 ای صبا حال دل من بر دلدار بگوی که جهانی ز غم عشق تو شد لایعقل

3 غافل از یاد تو یک لحظه نیم تا دانی زینهار از من دلخسته نباشی غافل

4 طمع دانه کند مرغ که در دام افتد ورنه در دام غم و غصّه نیاید عاقل

5 خلق را میل به حوران بهشتی باشد چه کنم نیست مرا جز به تو خاطر مایل

6 به وصال تو بس امّید وفا بود مرا آه کاندیشه غلط بود و تصوّر باطل

7 به قیامت برد از عشق جهان حسرتها که به تشریف وصال تو نگردد واصل