دلم ز دست فراقت به جان از جهان ملک خاتون غزل 51

1 دلم ز دست فراقت به جان رسید بیا بیا که پشت امیدم ز غم خمید بیا

2 بگشت پیک نظر در جهان بسی باری چو روی خوب تو جانا کسی ندید بیا

3 شبی ز روی عنایت هوای ما کردی ز باد صبح دو گوشم چنین شنید بیا

4 بیا که غنچه بستان دل ز دست فراق ز شوق روی تو صد پیرهن درید بیا

5 بیا که تا تو برفتی ز دیده ام دل تنگ هزار دست ندامت ز غم گزید بیا

6 تو سرو ناز چمن پروری و مسکین دل به خاک راه تو چون ما به سر دوید بیا

7 بیا و ناز مکن بیش ازین که جسم ضعیف جهان فروخت و غمت را به جان خرید بیا