به جان رسید دلم از حکیم نزاری قهستانی غزل 273

1 به جان رسید دلم در فراق هان ای دوست ترحّمی کن اگر هیچ می توان ای دوست

2 اگر تو برشکنی دشمنان به کام رسند به دوستی که مکن ترکِ دوستان ای دوست

3 بر آن قرار برفتی که زود بازآیی بیا به قول وفا کن بدین نشان ای دوست

4 به وصل اگر زمیانِ توم کناری نیست کنارِ من ز سرشک است تا میان ای دوست

5 خبر چه گویمت از جانِ خسته و دلِ تنگ چو در کنارِ دلی در میانِ جان ای دوست

6 من از میان بروم چون تو در کنار آیی من و تو مَجمعِ اضداد و یک مکان ای دوست

7 من و تو هر دو به هم شرک و وحدت اینت محال و گر به شکل بوم با تو توأمان ای دوست

8 همان نزاریِ شوریدۀ توم زنهار اگر مشابهتی گفتم الامان ای دوست

9 درونِ جانی و بل جانِ جان و می کوشم که مدّعی نبرد بر من این گمان ای دوست