1 دارم ز ریزش مژه، جیب و کنار خوش باشد چمن به سایهٔ ابر بهار خوش

2 چون شیشه‎ی شکسته، در افسرده انجمن می آیدم ز گریهٔ بی اختیار خوش

3 هر جا معاشران تو باشند اهل دل مستی خوش است و زهد خوش است و خمار خوش

4 از دیده ام قدم مکش ای نازنین نهال سرو سهی بود به لب جویبار خوش

5 در گیر و دار ناخوش و خوش نیستم حزین باشد دلم به خواستهٔ کردگار خوش