به کنج بی‌کسی شادم مجوییدم از مشتاق اصفهانی غزل 211

1 به کنج بی‌کسی شادم مجوییدم مجوییدم خوشم با درد از درمان درمان مگوییدم مگوییدم

2 کفن جز خون نشاید کشته تیغ محبت را شهید خنجر عشقم مشوییدم مشوییدم

3 گلی کو روید از خاک شهید عشق می‌گوید که از من بوی خون آید مبوییدم مبوییدم

4 مریض عشقم و مرگم حیات تازه باشد اگر میرم به صد زاری مموییدم مموییدم

5 حدیث گلستان مرغ قفس را در فغان آرد غریبم از وطن حرفی مگوییدم مگوییدم

6 شهید عشق را باید ز خون آرایش تربت ز خاک ای لاله وای گل مروییدم مروییدم

7 به صحرای محبت گشت گم مشتاق و می‌گوید که من گم گشته عشقم مجوییدم مجوییدم