1 دل که پیش تو راز می‌گوید غم دیرینه باز می‌گوید

2 عقل سودای زلف خوبان را فکر دور و دراز می‌گوید

1 نه کنج وصل تمنا کنم نه گنج حضور خوشم به خواری هجر و نگاه دورادور

2 به گرد کوی تو گشتن هلاک جان من است چو پر گشودن پروانه در حوالی نور

1 هر دم ز عشق، بر دل من صد بلا رسد آری، بدور حسن تو اینها مرا رسد

2 جانم بلب رسید در این محنت و هنوز تا کار دل ز دیدن رویت کجا رسد