گهی با وصل و گه با حسرت دیدار از سلیم تهرانی غزل 762

1 گهی با وصل و گه با حسرت دیدار می‌سازم چو آیینه به هر صورت که افتد کار، می‌سازم

2 چو سیل اندیشه از پست و بلند روزگارم نیست به پیشم هرچه می‌آید، به خود هموار می‌سازم

3 به کف سررشته‌ای از کفر یا اسلام می‌باید اگر تسبیح رفت از دست، با زنار می‌سازم

4 درین گلزار، تاب انتقام روزگارم نیست چو آتش گل نمی‌باید مرا، با خار می‌سازم

5 نمی‌دانم که چون می‌بایدم اصلاح خود کردن سرم آشفته گردیده‌ست و من دستار می‌سازم

6 سلیم از کس نیم ممنون یاری در سر کویش نمی‌خواهم هما، با سایهٔ دیوار می‌سازم