پیش بردم در قمار عشق جانان از عرفی شیرازی غزل 518

1 پیش بردم در قمار عشق جانان باختن صد شکافم بر دل است و یک گریبان باختن

2 گوی میدان وفا را زخم چوگان بشکند گر در این میدان سپهر آید به چوگان باختن

3 بردن جان دیده عشق و چیده بازی، هوش دار با حریف پیش بین مستانه نتوان باختن

4 بی دل و دینم، وگر نه من کجا، سهو از کجا از تهی دستی دلیرم، در پریشان باختن

5 نشأه صد ساله ام از یک درشتی کم شود کی به یک تلخی توان صد شکّرستان باختن

6 دست عرفی از گریبان، کس جدا هرگز ندید خواهد آخر دست در چاگ گریبان باختن