گردم بسر کویت دیوانه از مشتاق اصفهانی غزل 164

1 گردم بسر کویت دیوانه چنین باید سرگشته یک شمعم پروانه چنین باید

2 از جای نمیرفتم از صد خم و کارم ساخت چشم تو بیک گردش پیمانه چنین باید

3 نه بام و نه در دارد در گشته سرای ما شرمنده سیلابست ویرانه چنین باید

4 یکلحظه نگیرد اشک جا در صف چشمم از کثرت غلطانی دردانه چنین باید

5 گفتی سخنی از وصل جا ندادم و آسودم تا حشر بخوابم کرد افسانه چنین باید

6 پیوسته دلم باشد از عکس بتان لبریز جوش صنم است اینجا بتخانه چنین باید

7 افکند بمن آن شوخ غافل نگهی مشتاق بیخود ز خود افتادم جانانه چنین باید