صد مُهر می نهم به لب گفت از عرفی شیرازی غزل 421

1 به زهر تشنه لبم با شکر چه کار مرا دراز باد شبم با سحر چه کار مرا

2 مرا نشاط تماشا بس از بهشت وصال به قیمت کم و بیش ثمر چه کار مرا

1 تا روی دل فروز تو بستان آتش است دل نغمه سنج گلستان آتش است

2 یارب چه آتشی تو که چندین هزار داغ از شعله ی جمال تو در جان آتش است

1 عشق کو تا در بیابان جنون آرد مرا تشنه سازد، بر لب دریای خون آرد مرا

2 در می طامات خوش لایعلقم، مطرب کجاست تا به هوش از نغمه های ارغنون آرد مرا