کنم به جام می اوقات عمر از سلیم تهرانی غزل 734

1 کنم به جام می اوقات عمر چون جم صرف دماغ کو که کند کس به کار عالم صرف

2 مرو به کعبه که می بایدت خمار کشید شراب می شود اینجا چو آب زمزم صرف

3 ترا به گلشن روحانیان سروکار است درین چمن چه کنی آبرو چو شبنم صرف

4 ز باد دستی ما خضر را نصیبی نیست که چون حباب کند عمر را به یک دم صرف

5 نسیم گل به من آرد ز دوزخ و گوید که در بهشت مکن عمر همچو آدم صرف

6 علاج زخم دلم ای طبیب مفت نشد که خونبهای ترا کرده ام به مرهم صرف

7 چو گل به خنده کسی هرگزم ندید سلیم به گریه عمر مرا شد چو شمع ماتم صرف