از بسکه وجود پیش چشمم خوار از مجد همگر رباعی 104

1 ای چهره تو آینه صنع خدایی جان چهره گشاید ز تو چو چهره گشایی

2 آئینه همه چیز نماید به جز از جان تو هیچ به جز صورت جان می ننمایی

1 به جان تو که به جان رهی نگاه مکن به حال خود نگر و حال من تباه مکن

2 اگر چه حسن تو ما را پناه جان و دل است مبین در آئینه و حسن را پناه مکن

1 بهشتی شد دگر عالم چو روی حور عین خرم شده ست از باد عیسی دم چمن زائیده چون مریم

2 ز نوروز مبارک پی هزیمت شد سپاه دی خوشا آواز نای ونی به زیر گلبن و طارم