منم به کنج خرابات عشق شیفته حالی از جامی غزل 294

1 منم به کنج خرابات عشق شیفته حالی شراب جرعه دردی قدح شکسته سفالی

2 نه بر سرم ز کریمان دهر منت لطفی نه بر دلم ز لئیمان شهر گرد ملالی

3 به فرق من ننهاده قضا عمامه جاهی به نام من ننوشته قدر وظیفه مالی

4 به نیکوان ز جهان کرده ام قناعت و زیشان ز حاضران به نگاهی ز غایبان به خیالی

5 اگر چه ماه فلک گاه بدر و گاه هلاک است به رخ همیشه چو بدری به ابروان چو هلالی

6 لبت علیک نگفته چو گفته ایم سلامی جواب نیز نداده چو کرده ایم سوالی

7 زبان ببست ز گفتار پیش لعل تو جامی که نیست به ز خموشی درین مقام مقالی