دارم ز باده چشم تمنای بیخودی از سعیدا غزل 561

1 دارم ز باده چشم تمنای بیخودی ساقی بیار ساغر و مینای بیخودی

2 کشت جنون ز خون جگر آب می خورد داغ دلست لالهٔ صحرای بیخودی

3 در عین سجده دست دهد بیخودی اگر مالم چها جبین به کف پای بیخودی

4 در ساحل خودی دل زاهد فسرده شد یارب حواله ساز به دریای بیخودی

5 هر لحظه می روم ز خود اما نمی رود یک ساعت از سرم سر سودای بیخودی

6 بیرون بیا ز خانه و بنمای رو به خلق بنشین و خوب ساز تماشای بیخودی

7 دیوانه وار تا سر کوی خیال او هر دم روم ز خویش به دعوای بیخودی

8 می ها کشیده ایم سعیدا به یاد دوست در لاله زار دامن صحرای بیخودی