1 گه مستم و گاه در خمارم این است تمام عمر کارم

2 از پاره ی دل، سرشک چون گل آیینه شکسته در کنارم

3 چندم ببرد به سیر گلشن؟ از روی نسیم، شرمسارم

4 از عالم خاک، پای عنقا ببریده ز تیغ کوهسارم

5 پیچیده ام آنچنان که افتند مرغان به قفس ز شاخسارم

6 بی آن گل رو، سلیم بگذشت افسرده تر از خزان، بهارم