بنده در مستی اگر گفت فضول از ادیب صابر مقطع 68

1 قد من شد چو دو زلف به خم دوست بخم دل من شد چو دو چشم دژم دوست دژم

2 دل دژم گشت و قدم چفته وزین گونه بود دیده چون چشم دژم بیند و زلفین بخم

1 بر روی آفتاب تو آن زلف تابدار ز آسیب باد سلسله گشته است آب وار

2 رخسار آبدار تو را رنگ آتش است زان رنگ دود داد بدان زلف تا بدار

1 خوشا وقتا که وقت نوبهار است مساعد روز و میمون روزگار است

2 زمین چون لعبت شمشاد زلف است جهان چون کودک عنبر عذار است