کارم ز دست شد نظری کن بکار از کمال خجندی غزل 871

1 کارم ز دست شد نظری کن بکار من بنگر بکار بنده خداوندگار من

2 فارغ شدم ز جنت و فردوسی و حورعین تا اوفتاد بر سر کویش گذار من

3 بس جان نازنین که چو گل میرود به باد ر در پای سروناز تو ای گلعذار من

4 کا تا جلوه کرد سرو قدت بر کنار چشم خالی نگشت آب روان از کنار من

5 گفتی شبی بیایم و بستانم از تو جان از نهار جان من که مده انتظار من

6 وقتی که بگذری بسر تربت کمال راحت رسد بسی به تن خاکسار من