سری دارم فدای پای از جهان ملک خاتون غزل 1125

1 سری دارم فدای پای جانان چگونه سرکشم از رای جانان

2 خدا را ای صبا نزد من آور نسیم زلف روح افزای جانان

3 که تا جانم برآساید ز بویش ز دست هجر جان فرسای جانان

4 گر او را هست دیگر کس به جایم مرا نبود کسی بر جای جانان

5 بسی گردیدم اندر عالم حسن ندیدم هیچکس همتای جانان

6 گلی در بوستان شادمانی نباشد چون رخ زیبای جانان

7 سهی سروی نباشد راست هرگز به قد و قامت رعنای جانان

8 نظر کردم به سرو ناز گفتا نموداریم از بالای جانان

9 خجل گردد مه و خورشید تابان از آن روی جهان آرای جانان

10 نباشد طوطی جان را فصاحت به پیش لفظ شکّرخای جانان

11 به عشقش گشتم و دیدم جهانی گرفته سر به سر غوغای جانان

12 به ذوق ار در سماع آید زمانی بنازم پیش سر تا پای جانان