1 بدان عزمم که دیگر ره به میخانه کمر بندم دل اندر وصل و هجر آن بت بیدادگر بندم

2 به رندی سر برافرازم به باده رخ برافروزم ره میخانه برگیرم در طامات بربندم

3 چو عریان مانم از هستی قباهای بقا دوزم چو مفلس گردم از هستی کمرهای به زر بندم

4 گرم یار خراباتی به کیش خویش بفریبد به زنارش که در ساعت چو او زنار دربندم

5 ز خیر و شر چو حاصل شد سر از گردون برآرد خود من نادان چه معنی را دل اندر خیر و شر بندم

6 چو کس واقف نمی‌گردد همی بر سر کار او همین بندم دل آخر به که در کار دگر بندم