مرا دلیست گرفتار خطهٔ شیراز از عبید زاکانی غزل 68

1 مرا دلیست گرفتار خطهٔ شیراز ز من بریده و خو کرده با تنعم و ناز

2 خوش ایستاده و با لعل دلبران در عشق طرب گزیده و با جور نیکوان دمساز

3 گهی به کوی خرابات با مغان همدم گهی معاشر و گه رند و گاه شاهدباز

4 همیشه بر در میخانه میکند مسکن مدام بر سر میخانه میکند پرواز

5 به روی لاله رخانش گمانهای نکو به زلف سرو قدانش امیدهای دراز

6 شده برابر چشمش همیشه گوشه‌نشین مدام در خم محراب ابروئی به نماز

7 امیدوار چنانم که آن خجسته دیار به فر دولت سلطان اویس بینم باز

8 معز دولت و دین تاجبخش ملک ستان خدایگان جهان پادشاه بنده نواز

9 عبید وار هر آنکس که هست در عالم دعای دولت او میکند به صدق و نیاز