1 ای که دایم بسر انگشت دها شیر شیران بکفایت دوشی

2 وی که در وصف هنرمندی تو عقل حیران شود از بی هوشی

3 وی که در وصف مروّت می جود از کف ساقی همّت نوشی

4 وی که در شخص امل از سر لطف هر زمان کسوت دیگر پوشی

5 روزها شد که نکردی یادم چه بود موجب این فراموشی؟

6 گوشکی باز همی دار مرا کز عزیزیم چو چشم و گوشی

7 سخت کوشیدم در خدمت تو در حقم سست چرا می کوشی؟

8 تا بدین حق نیم احمق دانی که بود پاسخ من خاموشی

9 چوب داری و مرا می باید چه کنم چون سخنم ننیوشی؟

10 نیست اومید که بخشی بصلت چشم دارم که بزر بفروشی