1 مرا تویی ز جهان آرزوی جان ای دوست حیات بهر تو خواهم در این جهان ای دوست

2 میان حلقه زلفت چو مرغ جان بنشست ندید خوشتر از آن دام آشیان ای دوست

1 آن نه نقشی‌ست که در خاطر نقاش آید فرخ آن چشم که بر طلعت زیباش آید

2 گر به چشم خوش او در نگرد مستوری زهد بگذارد و در شیوه اوباش آید

1 ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد بود وگر گذر همه بر تیغ و تیر خواهد بود

2 از آب دیده من در میان منزل دوست به هر طرف که روی آبگیر خواهد بود