صوفیان را شده ز آهنگم از سلیم تهرانی غزل 775

1 صوفیان را شده ز آهنگم تار تسبیح، رشته ی چنگم

2 از گل و لاله فیض نتوان برد غیر می نیست از کسی رنگم

3 شد بهار و چو سبزه ی صحرا کوه تا کوه می رسد بنگم

4 بر من و کار من جهان خندد رهبر کور و شاطر لنگم

5 در بیابان شوق چون مجنون گردباد است میل فرسنگم

6 عشق تا منع خودفروشی کرد شد ترازو فلاخن سنگم

7 فرصت رزم دشمنانم نیست روز تا شب به خویش در جنگم

8 از سبکروحی ام شرر داغ است همچو یاقوت اگر گران سنگم

9 بر بساط زمانه، چون پسته می زند خنده حقه ی بنگم

10 پادشاهم به ملک فقر، سلیم پوست تخت من است اورنگم