می آیدم به تحفه ز میخانه از سلیم تهرانی غزل 745

1 می آیدم به تحفه ز میخانه جام خشک دریا به من همیشه فرستد سلام خشک

2 نه ابر در هوا، نه می ناب در قدح چون تر کنم دماغی ازین صبح و شام خشک؟

3 کام دلم به گریه میسر نمی شود مژگان تر چه فایده دارد به کام خشک

4 آه از سرشک بی اثر من که کم نشد در خانه ام چکیدن باران ز بام خشک

5 کو جام باده ای که کنم تر دماغ را این زهد خشک کشت مرا چون زکام خشک

6 ماهی به دام خشک ندیده کسی و من از جوهرم چو ماهی خنجر به دام خشک

7 منعم مکن ز قافیه ی این غزل سلیم از کام خشک سر نزند جز کلام خشک