من سوخته در فراق از جهان ملک خاتون رباعی 176

1 دلبرا تا کی زنی بر جان ما تیغ جفا بگذر از این رسم جانا مگذر از راه وفا

2 ترک چشم مست ما چندم جفا بر جان کند من بلا تا کی کشم از دست آن ترک خطا

1 دلم بربود و درمان نیست در دست وصال او مرا درمان دردست

2 ز هجرم اشک دیده گشته گلگون ز دردم رنگ رو چون کاه زردست

1 کسی که شمع جمال تو در نظر دارد ز آتش دل پروانه کی خبر دارد

2 ز مرهمش نبود سود دردمندی را که زخم تیغ رقیب تو در جگر دارد