1 من آن بهتر که باشم رند و عامی که نیکو نیست عشق و نیکنامی

2 نوشتند از ازل بر سر چو جامم کران لب باشدم بس تلخکامی

3 بدان ساعد بغین شد لاف سیمم که آن از سادگی بودست و خامی

4 مه نو ز ابرویش خود را فزون دید همین باشد نشان نا تمامی

5 کمال این پنج بیت آن پنج گنج است که ماند از تو چوآنها از نظامی