ترسم از چشم بد خلق رسد از نشاط اصفهانی غزل 252

1 ترسم از چشم بد خلق رسد بر تو گزندی گو بسازند نقابی و بسوزند سپندی

2 ما نه خود لایق تیریم و نه شایسته ی بندی ور نه آن ابرو و آن طره کمان است و کمندی

3 لاف قوت مزن ای خواجه که از ما نخرد کس جز دل خسته درین رسته و جز جان نژندی

4 لاف خصمی منت هست دریغا ز مصافی تا بیازیم سنانی و بتازیم سمندی

5 بند بر لب نه و بگذر ز من ای یار خردمند من که سد بند گسستم نپذیرم ز تو پندی

6 مصلحت حوی ز دوران نبرد کار بسامان راحت آن یافت که اندیشه نبودش ز گزندی

7 هم نشاط از تو و هم غم چه غم ار شاد نباشم بجهان خرم از آنم که چنانم تو پسندی