تا ظن نبری کز آن از باباافضل کاشانی رباعی 122

1 در راه طلب اگر تو نیکو باشی فرماندهٔ این سرای نه توی باشی

2 اول قدم آن است که او را طلبی واخر قدم آن است که خود او باشی

1 ای عمر عزیز داده بر باد از جهل وز بی‌خبری کار اجل داشته سهل

2 اسباب دو صد ساله سگالیده به پیش نا یافته از زمانه یک ساعت مهل

1 تا روی زمین و آسمان خواهد بود حیوان و نبات، هر دوان خواهد بود

2 تا چرخ و سراسر اختران سیر کنند نقد تو خلاصهٔ جهان خواهد بود