1 زنی گر تیر پرتابم که روی از عشق برتابم کنار از بحر نتوانم که رفت از دست پایابم

2 دلم بربود و دین فرسود و جان تاراج و خرسندم و گر شکوه کنم از دوست دشمن دان و کذابم

3 سراب است آنچه بنمایی اگر چه قلزم ای ساقی که دارد شربتی از چشمه نوش تو سیرابم

4 مسلمانان مگوییدم که از کعبه چرا رفتی که در بتخانه فرخار پیدا گشته محرابم

5 به مرگ خویش مشتاقم طلبکارم قیامت را اگر دانم که در محشر وصال دوست دریابم

6 بنالد دل که ای دیده مگو راز نهانم را بگرید مردم دیده که از سر برگذشت آبم

7 کجا یارب توانم گفت با کس درد پنهانی که خون خوردند اصحاب و جفا کردند احبابم

8 زمستان فراقت را بود نوروز از وصلت شب یلدای هجران را جمال تست مهتابم

9 من از عشق و وفاداری شدم رسوا در این عالم به من رحمت نمی‌آرند احباب و نه اصحابم

10 تو را ای کعبه پرده پرنیانست و کجا دانی که چون شب بر بیابان مغیلانت برد خوابم

11 زهر در روی آشفته به کوی تست ای مولا تویی باب الله مطلق چه می‌رانی از این بابم