من مرغ آشیانه قسدم از ابن حسام خوسفی غزل 157

1 من مرغ آشیانه قسدم به دام تو ز آرامگه رمیده و یک چند رام تو

2 ای ساکنان کوی ترا چشم روشنی از خاک آستانه عرش احترام تو

3 روح ملک به جبهه بساید هزار بار خاکی که بر کشند برو نقش نام تو

4 زنده شود به بوی تو عظم رمیم من بر خاکم ار رسد قدم خوشخرام تو

5 روی تو روز روشن و زلفت شب سیاه فرخنده باد روز و شب و صبح وشام تو

6 خوش می کشد به دایره خط زمرُّدی برگرد شکَّرت لب یاقوت فام تو

7 تا نسخ کرد ثلث عذارت خط غبار نصفی خسوف یافت ز ماه تمام تو

8 باشد صباح دور قیامت صبوح من آن شب که جرعه ای بدهندم ز جام تو

9 ابن حسام باده ی گلگون من ز دست پاینده باد عشرت شرب مدام تو