1 ای نسیم صبحدم زانجا که لطف طبع تست گر چه میدانم که هستی سخت سست و ناتوان

2 یک سحر بگذر ز بهر خاطر ابن یمین بر جناب خسرو عادل امیر شه نشان

3 سرور گیتی شهاب دولت و دین بوالفتوح آنکه زیبد خاک پایش تاج فرق فرقدان

4 آنکه باز همت او چون کند عزم شکار کرکس گردون رباید چون کبوتر ز آشیان

5 چون بدانعالیجناب جنت آسا بگذری عرضه دار اول زمین بوسم بعزت بعد از آن

6 گو رهی ز انعام عامت داشتی اسبی پیلتن گفته ئی بودند او و رخش رستم توأمان

7 نرم رو بودی چو آب و تیزتک مانند باد سم چون پولاد او بر خاک ره آتش فشان

8 گه شدی سوی بلندی چون دعای مستجاب گه به پستی آمدی همچون قضای آسمان

9 بر مثال اسب شطرنج از بساط روزگار طرح کردش چرخ بازیگر بحیلت ناگهان

10 وینزمان در پیش دارد بنده راهی آنچنانک کش سر و پائی نمی بیند چو راه کهکشان

11 خاصه در فصلی که مرغابی ز سرما روز و شب در هوای بابزن باشد بر آتش پر زنان

12 آنچنان راهی درینموسم که گفتم وصف آن با دلی ازغم سبکسار و زمحنت سرگران

13 ای سوار عرصه مردی و رادی ذات تو خود بگو آخر پیاده قطع کردن میتوان

14 تا ز دور چرخ گردان اشهب روز سپید ادهم شب را بود پیوسته اندر پی دوان

15 ابلق توسن نهاد آسمان رام تو باد بخت و دولت در رکاب و فتح و نصرت همعنان