از بند غرور می گشایم خود از عرفی شیرازی رباعی 5

1 نوشیم شربتی که شکرها درو گم است داریم عزلتی که سفرها درو گم است

2 صد روشنی است در تتق تیره روزنم فیروز شام من که سحرها درو گم است

1 شب عشاق ز روز دگران در پیش است مرگ این طایفه، بسیار، ز جان در پیش است

2 من همان روز که جولان تو دیدم گفتم که فراموشی ام ز دست و عنان در پیش است

1 دلم در کعبه‌ای رو کرد و همت جوید از دل‌ها که خواهد ماندش از پی کعبه‌ها در طی منزل‌ها

2 تو افلاطون دلی، اندیشه را چین در جبین مفکن در آن وادی که جز حسرت ندانی حل مشکل‌ها