شب چو وصف رخش کنم به رفیق از سلیم تهرانی غزل 738

1 شب چو وصف رخش کنم به رفیق صبح از مهر می کند تصدیق

2 همه شب تا به صبح، ای زاهد می کشی جام می، زهی توفیق

3 آب لعل است و آتش یاقوت جوهر عقل را میی چو عقیق

4 بس که گریان روم به وادی شوق منزل از من تراست و راه و طریق

5 عشق را شرط نیست رعنایی همچو مصحف به خط نستعلیق

6 بی پیاله مرو سلیم به باغ گفته اند الرفیق ثم طریق