گیرم بنقاب در از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 47

1 عشق تو گردست در زمانه برآرد ز آدمیان قحط جاودان برآرد

2 رخصت آهی بده که تا دل تنگم یک نفس آخر بدین بهانه برآرد

1 یا رب! این بچّۀ ترکان چه ز ما می خواهند؟ که همیشه دل ما را ببلا می خواهند

2 زلف پر چین ز چه بر زیر کله می شکنند؟ گر نه مان بسته ترا ز چین قبا می خواهند

1 باد بر خاک ترک تازی کرد با عروسان خفته بازی کرد

2 ابر از آب دیده وقت سحر جامۀ شاخ را نمازی کرد